Κάθε μέρα καράβια με πληρώματα και σημαίες απ' όλα τα μέρη τού κόσμου δένουν στο λιμάνι τού Πειραιά. Με διαφορετικά εμπορεύματα, λαλιές, κουλτούρες, όψη... Τον Σεπτέμβριο τού 1922 τριάντα πέντε ατμόπλοια και ένα υπερωκεάνιο με πρόσφυγες από τα μικρασιατικά παράλια προσέδεσαν στο λιμάνι τού Πειραιά και στο Κερατσίνι... Ακόμη και αν δεν μπορούμε να ελέγξουμε απόλυτα τήν εξέλιξη τής ιστορίας, μπορούμε τουλάχιστον στις κομβικές της στιγμές να ορίζουμε τόν εαυτό μας και τις συλλογικές αντιδράσεις μας. Απέναντι στον εκτοπισμένο, στον έχοντα ανάγκη... Νιώθω υποχρέωση απέναντι στην ιστορία τής πόλης μου ν' ανοίξω τις πύλες της, όπως κάποτε άνοιξαν τό λιμάνι και το Δημοτικό Θέατρο να φιλοξενηθούν οι πρόσφυγες. Καλώς ήλθες, Αμάλ! Και καλό σου ταξίδι... (ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΩΡΑΛΗΣ, Δήμαρχος Πειραιά).
Μεσαίωνας θεωρείται μια ιστορική περίοδος άγνοιας και δεισιδαιμονίας, που έβαλε τόν θρησκευτικό φανατισμό και τις προκαταλήψεις πάνω από την προσωπική εμπειρία και την ορθολογική σκέψη. O μεγάλος φόβος, για τις πανδημίες, το Καθαρτήριο και την Κόλαση, έκανε τους ανθρώπους να λιντσάρουν, να κρεμάνε και να καίνε τις μάγισσες... Μια τέτοια «μάγισσα» έφτασε πριν από λίγες μέρες στην Ελλάδα. Η Αμάλ. Aφού ξεκίνησε από τη Συρία και διέσχισε τήν Τουρκία, πέρασε από τη Χίο και ύστερα προσπάθησε να πάει στη Θεσσαλία, όπου την πήραν οι Χριστιανοί χαμπάρι. Δεν ήταν μια κούκλα που θα διασχίσει οκτώ χώρες για να ευαισθητοποιήσει τήν Ευρώπη για το προσφυγικό δράμα. Ήταν ο διάολος μεταμορφωμένος... (ΣΤΕΛΙΟΣ ΚΟΥΛΟΓΛΟΥ, Tvxs.gr).
Εγώ δεν ντρέπομαι, όπως οι εθνομηδενιστές που μάς κυβερνούν, να παραμείνω πιστός στις ιερές σκιές τών προγόνων μας που μάς δίδαξαν τήν αγάπη και τη θυσία για το έθνος και την πατρίδα. Mια πατρίδα που σέβεται και αγαπά όλες τις πατρίδες τού κόσμου... (ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ, Ομιλία στο συλλαλητήριο κατά τής Συμφωνίας τών Πρεσπών, 4 Φεβρουαρίου 2018).
Μια κούκλα ήταν η μουσουλμάνα Αμάλ, που μάς αποχαιρέτησε σήμερα από το λιμάνι τού Πειραιά. Αν ήταν ζωντανή; Πώς θα έφευγε άραγε από την πατρίδα μας, μια πατρίδα που οφείλει να σέβεται και να αγαπά όλες τις πατρίδες τού κόσμου, γιατί αυτό φανταζόμαστε ότι εννοούσε ο Μίκης...