Σαν σήμερα το 1976 οι μαθητές τών σχολείων στο Σοβέτο τής Νότιας Αφρικής βγήκαν στους δρόμους. Η αστυνομία απάντησε με δακρυγόνα και πραγματικά πυρά. Η 16η Ιουνίου είναι σήμερα εθνική εορτή τής χώρας, η Ημέρα τών Νέων, κατά την οποία τιμώνται οι νέοι άνθρωποι που έχασαν τη ζωή τους στον αγώνα κατά τού Απαρτχάιντ.
Την αντίδραση των μαθητών προκάλεσε η απόφαση της κυβέρνησης του Απαρτχάιντ να επιβάλει την υποχρεωτική διδασκαλία στα σχολεία τους τής γλώσσας τών Αφρικάανερ, τη γλώσσα τών καταπιεστών. Όταν το 1976 άρχισε η σχολική χρονιά, αρκετοί καθηγητές αρνήθηκαν να τη διδάξουν. Οι μαθητές αρνούνταν να τήν διδαχθούν, ασκώντας παράλληλα κριτική στη χλιαρή στάση πολλών καθηγητών και γονιών απέναντι στην κυβερνητική απόφαση. Οι μαθητές τού Σοβέτο διακήρυτταν. «Οι γονείς μας είναι συνηθισμένοι να υποφέρουν υπό τους νόμους τών λευκών. Ζουν χρόνια κάτω απ' αυτούς τους νόμους και έχουν αποκτήσει ανοσία απέναντί τους. Εμείς όμως αρνούμαστε μια εκπαίδευση που έχει σχεδιαστεί για να μάς μετατρέπει σε σκλάβους στη χώρα που έχουμε γεννηθεί». Τον Ιούνιο, οι μαθητές του Orlando West Junior Primary School αποφάσισαν να μποϋκοτάρουν το μάθημα. Συμμετείχαν και μαθητές από επτά άλλα σχολεία τού Σοβέτο. Το υπουργείο Εκπαίδευσης έστειλε την αστυνομία. Οι μαθητές άρχισαν να οργανώνονται.
Στις 13 Ιουνίου πραγματοποιήθηκε συνάντηση με τη συμμετοχή περίπου 400 νέων. Αποφάσισαν να προχωρήσουν σε μαζική διαδήλωση κατά τής διδασκαλίας τών Αφρικάανερ σε τρεις μέρες. Υπολογίζεται ότι περίπου 15.000 με 20.000 μαθητές, με τις σχολικές τους στολές, συμμετείχαν στη διαδήλωση της 16ης Ιουνίου. Η αστυνομία σχημάτισε μια ευθεία γραμμή μπροστά στην πορεία, διατάσσοντας το πλήθος να διαλυθεί. Η άρνηση των μαθητών να υπακούσουν κατέληξε σε μαζική χρήση δακρυγόνων και πραγματικών πυρών.
Οι μαθητές αντέδρασαν με φωτιές σε κτίρια σύμβολα του απαρτχάιντ και σε οχήματα που ανήκαν σε λευκούς επιχειρηματίες. Ελικόπτερα έριχναν δακρυγόνα στους συγκεντρωμένους μαθητές, ενώ μπλόκα είχαν στηθεί σε όλες τις εισόδους τής πόλης. Οι συγκρούσεις αστυνομίας και μαθητών συνεχίστηκαν όλο το βράδυ. Το πρωί τής 17ης Ιουνίου η πόλη θύμιζε βομβαρδισμένο τοπίο. Καμένα κτίρια, καταστήματα, αυτοκίνητα, αλλά και σοροί νεαρών ανθρώπων. Ο επίσημος απολογισμός έκανε λόγο για 23 νεκρούς. Άλλες εκτιμήσεις όμως μιλούσαν για 200 νεκρούς. Εκατοντάδες άνθρωποι επίσης τραυματίστηκαν.
Οι μαθητές ξαναβγήκαν στους δρόμους, με την αστυνομική παρουσία πάντα έντονη. Την τρίτη ημέρα τών κινητοποιήσεων, το υπουργείο Εκπαίδευσης αποφάσισε να κλείσει όλα τα σχολεία τού Σοβέτο. Οι διαδηλώσεις επεκτάθηκαν και σε άλλες πόλεις, μετατρέποντας την κινητοποίηση σε μια από τις μεγαλύτερες εξεγέρσεις που είχε βιώσει η Νότια Αφρική. Η αστυνομία αδυνατούσε να την καταστείλει, ακόμα και με τη χρήση βίας. Η αναστάτωση στη χώρα συνεχίστηκε μέχρι το τέλος τού έτους. Μια νέα γενιά είχε κάνει αισθητή την παρουσία της και ήταν αποφασισμένη να τήν ακούσουν.
Η εξέγερση του Σοβέτο συγκλόνισε όλη τη δημοκρατική ανθρωπότητα, όχι μόνο εξαιτίας τού μεγάλου αριθμού των θυμάτων, αλλά και γιατί αποκάλυψε το αποτρόπαιο πρόσωπο του καθεστώτος των φυλετικών διακρίσεων. Και σηματοδότησε μια νέα εποχή αφύπνισης της πολιτικής συνείδησης μιας καταπιεσμένης πλειοψηφίας.