Η «αιγίδα» τής Προέδρου τής Δημοκρατίας στο αντιφεμινιστικό «συνέδριο» τών Ιωαννίνων απεσύρθη. Το ίδιο και η «χορηγία επικοινωνίας» τής δημόσιας τηλεόρασης. Ωστόσο, γίνει δεν γίνει το «συνέδριο», η συζήτηση που άνοιξε δεν έχει κλείσει...
Έχει ήδη ξανανοίξει ύπουλα η συζήτηση για τη «χρησιμότητα» τών εκτρώσεων, με καλοπληρωμένες καμπάνιες και πρωτοσέλιδες διαφημίσεις για τα «δικαιώματα τού αγέννητου παιδιού». Ο έλεγχος του γυναικείου σώματος και της σεξουαλικότητας αποτελεί διαχρονική εμμονή τής απανταχού Δεξιάς.
Η οικονομική ανεξαρτησία που πέτυχαν οι γυναίκες με την είσοδό τους στην αγορά εργασίας, οι σεξουαλικές ελευθερίες που κέρδισαν με τους αγώνες τού φεμινιστικού κινήματος, παρουσιάζονται ως αιτίες τής υπογεννητικότητας και της «κρίσης τής παραδοσιακής οικογένειας».
Ο αχαλίνωτος καπιταλισμός, η διαρκής συρρίκνωση τών δικαιωμάτων τών εργαζομένων, είτε υπό την πίεση τής ανεργίας είτε με νομοσχέδια τύπου Χατζηδάκη, που οργουελικά διαφημίζεται ως «Σχέδιο Νόμου για την Προστασία τής Εργασίας», βαδίζουν χέρι - χέρι με την ένταση τής καταστολής τών ατομικών δικαιωμάτων.
Το βασικό επίδικο είναι ο έλεγχος τού σώματος. Είτε στην παραγωγική λειτουργία, ως μηχανή παραγωγής υπεραξίας για τους καπιταλιστές, είτε στην αναπαραγωγική, ως η βιολογική μήτρα που «παράγει» τις γενιές τών εργαζομένων και εξασφαλίζει τή «συνέχεια τού έθνους».
Το μήνυμα είναι ξεκάθαρο, το σώμα σου δεν σού ανήκει! Ανήκει στο κεφάλαιο και στο έθνος....