Ελπίζουμε να μη θεωρηθεί εθνική ιεροσυλία από τους Ελληναράδες που σήμερα ...αναρτούμε ξένες σημαίες! Ανάμεσα στις τόσες που «προσκάλεσαν», με υπερυψωμένες τών τριών «Μεγάλων Δυνάμεων», δεν διακρίναμε μία, αυτή τής «μικρής» Αϊτής (ένθετη στην εικόνα μας)...
Η μακρινή αυτή χώρα τής Καραΐβικής κείται βέβαια μακράν, όπως θα έλεγε και ο αείμνηστος «Εθνάρχης». Και το '21, το έχουμε ξαναγράψει, έκειτο μακράν, μακρύτερα με τα δεδομένα τής εποχής. Ο πρόεδρος τού "Χαϊτίου» Ιωάννης - Πέτρος Βογέρ (Ζαν - Πιερ Μπουαγιέ) έλαβε τότε (αρχές τού 1822) μια επιστολή - έκκληση από τον Αδαμάντιο Κοραή, να συνδράμει τούς επαναστατημένους προπάτορές μας.
Η Αϊτή, χώρα φτωχή, δεν είχε άλλα μέσα, έστειλε για βοήθεια σαράντα πέντε τόνους καφέ, να πωληθούν, για να αγοραστούν καριοφίλια και πολεμοφόδια. Είχε όμως και ανθρώπους, που χωρίς καμιά σκοπιμότητα ξεκίνησαν να έρθουν να πολεμήσουν στην επαναστατημένη Ελλάδα, πέθαναν όλοι στη διάρκεια τού ταξιδιού. Δεν γνωρίζουμε αν χθες το βράδυ στο Προεδρικό Μέγαρο, «μεσ' στη καλή χαρά», έγινε κάποια αναφορά, μνημόσυνο για τους εκατό αυτούς εθελεοντές, «μαύρους», Αϊτινούς ήρωες, που πέθαναν για την Ελλάδα…
Ο Κέβιν, με καταγωγή από τη Γκάνα, γεννήθηκε στους Αμπελόκηπους και μεγάλωσε στην Κυψέλη. Ανάμεσα στ' άλλα, ελληνικά, που έμαθε, έμαθε και τα ρεμπέτικα. Δούλεψε μεροκάματο, φυλλάδια, κουβαλητής, αποθηκάριος, μπογιατζής... και γραφίστας. Η αγάπη του για τη μουσική και δη την ελληνική τη ρεμπέτικη τόν ανέδειξε σ' έναν μοναδικό ράπερ - χιπ χόπερ, που έδωσε πρόσφατα στην Αθήνα μια εκρηκτική συναυλία.
Ο Κέβιν, που έμαθε καλά και ελληνική ιστορία, καλύτερα ίσως από πολλούς από 'μάς, επέλεξε να εμφανίζεται στη σκηνή ως Νέγρος τού Μοριά, τιμώντας τόν Κολοκοτρώνη. Είναι όμως και αυτός «μαύρος», πώς να το ανεχτούμε; Οι Ελληναράδες τών social media έπιασαν δουλειά...
Και ο Γέρος τού Μοριά μαυριδερός ήταν και νταραβεριζόταν με τους Αρβανιτάδες, γιατί ήξερε πως χωρίς κάτι τέτοιους το πράγμα δυσκόλευε. Αν μάλιστα είχαν καταφέρει τότε οι Αϊτινοί «μαύροι» να αποβιβασθούν εδώ στην Πελοπόννησο και να πολεμήσουν με τον Κολοκοτρώνη, ίσως ο λυτρωμός να είχε 'ρθει πιο νωρίς, οι εξελίξεις να ήταν διαφορετικές και να είχαμε νωρίτερα κατακτήσει μια κάποια αυτογνωσία...
Πώς, το πολύψυχο και «παρδαλό» εκείνο «έθνος» τής Επανάστασης, το κατάντησαν μικρόψυχο και μονόχνωτο!