Δεν υπήρξε εκτελεστική εξουσία από τη μεταπολίτευση και δώθε που να στήριξε σε τέτοιο βαθμό την ισχύ και την ύπαρξή της στην αστυνομία απ’ ό,τι η κυβέρνηση τού Κυριάκου Μητσοτάκη. Το γράφαμε χθες το πρωί, πριν ξεσπάσει τό αστυνομικό όργιο τής Νέας Σμύρνης. Σήμερα το ξαναδιαβάζουμε εν εκτάσει στην Efsyn.gr...
Δύο πράγματα ξέρει να κάνει αυτή η κυβέρνηση. Να βάζει κάθε τρεις και λίγο τη χώρα σε καραντίνα και τους αστυνομικούς να δέρνουν τούς πολίτες. Αν μέχρι χθες υπήρχε κάποια αμφιβολία γι’ αυτό, δεν υπάρχει πλέον καμία, ύστερα απ' όσα έγιναν στην κεντρική πλατεία τής Νέας Σμύρνης και ενώ ο εγκλεισμός πηγαίνει για νέα παράταση. Η κυβερνητική συνταγή διά πάσαν νόσον είναι μία και ακούει στη λέξη καταστολή.
Καταστολή τής κοινωνίας για την αντιμετώπιση τής πανδημίας, καταστολή για τον «συνετισμό» τών πολιτών που θεωρείται ότι απειθαρχούν στις κυβερνητικές οδηγίες, καταστολή στα πανεπιστήμια και εκτός αυτών, καταστολή για τον περιορισμό τής κοινωνικής δυσαρέσκειας, καταστολή για τις λαϊκές διαμαρτυρίες. Καταστολή παντού και πάντοτε. Ανά πάσα στιγμή και ώρα.
Η χθεσινή αστυνομική επιχείρηση στη Νέα Σμύρνη δείχνει τό αύριο αυτής τής πρακτικής, καθώς η αστυνομική βία έφυγε από ορισμένους χώρους (Εξάρχεια, ΑΕΙ, καταλήψεις...) και κάποιες πολύ συγκεκριμένες κοινωνικές δραστηριότητες ("απαγορευμένες» ή ανεπιθύμητες για τις αρχές συγκεντρώσεις) και εξαπλώθηκε στις λαϊκές γειτονιές, στους απλούς και ανυποψίαστους ανθρώπους. Γεγονός που σημαίνει ότι δεν υπάρχουν όρια. Οι πάντες βρίσκονται κάτω από την απειλή τού αστυνομικού κλομπ πάνω από το κεφάλι τους.
Κόμματα και πολιτικοί αναλυτές εκτιμούν πως η συγκεκριμένη συμπεριφορά τής κυβέρνησης οφείλεται στο γεγονός ότι έχει χάσει τόν έλεγχο τής κατάστασης γενικά και της πανδημίας ειδικότερα. Η αλήθεια είναι πολύ χειρότερη. Αυτή η κυβέρνηση είχε δείξει από την αρχή τής θητείας της τη ροπή που είχε προς τα κατασταλτικά μέτρα. Το «κράτος τού νόμου και της τάξης» ήταν το συστατικό στοιχείο τού προγράμματός της από τότε που ήταν στην αξιωματική αντιπολίτευση. Αποτελούσε και αποτελεί κεντρικό άξονα τής πολιτικής συγκρότησης τού Κυριάκου Μητσοτάκη. Γι’ αυτό και η επιλογή από τον ίδιο τού Μιχάλη Χρυσοχοΐδη στο αρμόδιο υπουργείο.
Τα πράγματα κατά συνέπεια ήταν από την αρχή πολύ σοβαρά. Απλώς τώρα υπάρχουν οι έμπρακτες αποδείξεις. Τα δημοκρατικά δικαιώματα και οι λαϊκές ελευθερίες απειλούνται από μια κυβέρνηση που έχει περιοριστική αντίληψη για τη δημοκρατία και αυτή την αντίληψη κάνει και θα κάνει ό,τι μπορεί για να την εφαρμόσει. Δεν πρέπει να τήν αφήσουμε...