Γεννήθηκε σαν σήμερα το 1922 και είχε άγριο τέλος σαν από ταινία του το 1975. Εδώ με τον Νίκο Πουλαντζά σε μια συγκέντρωση στη Σορβόνη τόν Μάη τού '68...
Δεν είναι καθόλου αλήθεια ότι τα σεξουαλικά ζητήματα είναι έξω από την πολιτική. Είναι ζητήματα πολιτικά. Γιατί, χρόνια τώρα, δεν μιλούν για τον ελεύθερο έρωτα στα μαρξιστικά κείμενα; Ο Μαρξ μιλούσε για τον ελεύθερο έρωτα.
Κανείς δεν μιλάει πλέον. Είναι γιατί ο μαρξισμός ξαναπήρε τις συνήθειες τού πολιτισμού από τον οποίον γεννήθηκε... Όταν κανείς πάει να δει μια πολιτική ταινία, δεν είναι επισημειωμένος σαν κάποιον που πάει να δει πολιτικές ταινίες. Αλλά αν κανείς πάει να δει μια ερωτική ταινία, λένε. «Α, αυτός πάει να δει ερωτική ταινία, δεν ενδιαφέρεται παρά για το σεξ...».
Αντικειμενικός μου σκοπός υπήρξε να κάνω ταινίες στις οποίες θα ξαναβρισκόταν η υπαρξιστική έννοια τού σώματος, η ζωτική αυτή ορμή που χάνουμε. Να κάνω ταινίες που δεν θα μπορούσαν ποτέ να είναι δεκτές από τους επισήμους, τους «καλώς σκεπτόμενους». Μένει βέβαια η ιδεολογία μου. Αν μεταμόρφωσα τούς αστούς τού Βοκάκιου σε προλετάριους, είναι γιατί οι προλετάριοι μ' ενδιαφέρουν εκατό φορές περισσότερο από τους αστούς.
Έβαλαν σε ιεραρχία τα ενδιαφέροντα. Πάνω - πάνω τα θρησκευτικά θέματα, έπειτα τα πολιτικά θέματα και κάτω - κάτω, στο τέλος, το φύλο. Μία ιεραρχία αυτού τού είδους είναι φυλετισμός και κομφορμισμός...